ΜΠΡΑΒΟ ΣΤΟΝ ΕΡΓΟΤΕΛΗ

ΔΕΝ ΓΟΥΣΤΑΡΟΥΜΕ ΟΥΤΕ ΙΣΟΠΑΛΙΕΣ ΟΥΤΕ ΝΙΚΕΣ ΜΕ ΓΙΑΛΑΤΖΙ ΠΕΝΑΛΤΥ, ΣΑΝ ΑΥΤΟ ΜΕ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΙΣΟΦΑΡΙΣΑΜΕ.
ΘΑ ΑΣΧΟΛΗΘΟΥΜΕ ΜΑΖΙ ΣΑΣ ΟΤΑΝ ΑΠΟΔΕΙΞΕΤΕ ΟΤΙ ΤΟ ΑΞΙΖΕΤΕ.
ΜΠΡΑΒΟ ΣΤΟΝ ΕΡΓΟΤΕΛΗ

ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΤΟ ΤΕΛΟΣ

Μία ομάδα είναι ο λαός της, οι παίκτες της, ο προπονητής της και η διοίκησή της.
Όλοι μαζί ενωμένοι, συντεταγμένοι και με ιεραρχία. Όταν σπάσει ένας κρίκος, οι μηχανισμοί αυτάμυνας, που αφορούν στην αγάπη για τη φανέλα και τα χρώματα της, συσπειρώνουν τους υπόλοιπους και ο δρόμος συνεχίζει...
Για να δούμε τί έχει μείνει στην ΑΕΚ...
Διοίκηση; Ας μην το συζητάμε.
Προπονητής; Δυστυχώς, παρά τα όσα εγώ ο ίδιος πίστευα, ο Ντούσαν Μπάγεβιτς στον οποίο η ΑΕΚ χρωστάει τις πιο χρυσές της σελίδες, γράφει αργά και βασανιστικά και τις πιο μαύρες. Η ιστορία γράφει (και αυτό δεν σβήνει) ότι ο Μπάγεβιτς ήταν ο βασικός συντελεστής για να αναγεννηθεί ο Ολυμπιακός από τις στάχτες του και να θεμελειώσει, εις βάρος του ελληνικού ποδοσφαίρου και της ΑΕΚ, το πιο βρώμικο καθεστώς που πέρασε ποτέ από τον ελληνικό αθλητισμό.
Παίκτες; Ακόμα και αυτοί που έχουν ταλέντο, δεν ξέρουν πού έχουν έρθει, ούτε το βάρος της φανέλας που φοράνε, ούτε τί σημαίνει να είσαι ΑΕΚ. Οι περισσότεροι βλέπουν την ΑΕΚ σαν σκαλοπάτι για να πάνε σε άλλες ευρωπαϊκές ομάδες. Ακόμα και οι νεαροί, όπως οι Μάκος, Ταχτσίδης δεν βλέπουν την ομάδα σαν ευκαιρία να γίνουν η σημαία της.

Κακά τα ψέματα... Το μόνο που έμεινε στην ΑΕΚ είναι ο κόσμος της. Αυτός όμως, από μόνος του δεν φτάνει, για να συγκαλύψει τα εγκλήματα που γίνονται εις βάρος μίας ιστορικής ομάδας, όπως η Ένωση.

Το 1924, οι πρόσφυγες που ήρθαν στην Ελλάδα από την Κωνσταντινούπολη και τη Μικρά Ασία, έχτισαν μία ομάδα που να τους αντιπροσωπεύει. Ο ρόλος της ήταν να βρίσκουν σε αυτή ένα σημείο αναφοράς και εξωραϊσμού. Η ΑΕΚ ήταν γι' αυτούς ένα κομμάτι της ταυτότητάς τους. Μέσα από δυσκολίες, διωγμούς, οικονομική ανέχεια, κατάφεραν να οικοδομήσουν μία τεράστια ελληνική ομάδα, όπου οι παίκτες της μετέφεραν στο γήπεδο το ήθος και το πάθος αυτής της κληρονομιάς. Γι' αυτό η ΑΕΚ έγινε μεγάλη. Γι' αυτό η ΑΕΚ αγαπήθηκε ακόμα και από κόσμο που δεν είχε προσφυγική προέλευση.
Σήμερα, μία ομάδα χωρίς ρίζες, πλέον, (ούτε το γήπεδό της δεν έχει), ποιος θα μπορέσει να ξαναζωντανέψει αυτή τη φλόγα; Ο Σάχα και ο Σκόκο; ΜΑ αυτοί είναι μισθοφόροι! Ο Νοτιάς με τον Θανόπουλο; Μα αυτοί είναι επιχειρηματίες! Ο μόνος που μπορούσε, στην παρούσα συγκυρία ήταν ο Νικολαΐδης, αλλά καβάλησε το καλάμι και χάθηκε. Ο Μπάγεβιτς, η τελευταία ελπίδα, αποδείχθηκε ότι δεν μπορούσε. Για δύο λόγους: ο πρώτος γιατί τον έχει ξεπεράσει η εποχή του. Ο δεύτερος και πιο βασικός, γιατί τα εκατομμύρια του Σωκράτη τον έκαναν επαγγελματία. Και εδώ χρειαζόμαστε ανθρώπους με περισσότερη καρδιά και μικρότερο πορτοφόλι.

Η επόμενη μέρα είναι μαύρη. Το μπάσκετ δείχνει το δρόμο που έρχεται και στο ποδόσφαιρο.
Τα νέα παιδιά δεν θα μεγαλώσουν χωρίς να δουν την ΑΕΚ να παίρνει τίτλο. Θα μεγαλώσουν απλώς, χωρίς ΑΕΚ. Και αυτό θα είναι κρίμα, και για εμάς τους ΑΕΚτζήδες (έτσι κι αλλιώς εμείς θα μείνουμε τέτοιοι) και για την υπόλοιπη κοινωνία που θα μάθει να ζει με τους πλούσιους και τους νεόπλουτους με τις παράγκες και τη βρωμιά, χωρίς ελπίδα και χωρίς ανάσα.

Το τέλος πλησιάζει. Δυστυχώς...

ΑΝΤΕ ΣΤΑ ΤΣΑΚΙΔΙΑ, ΡΟΜΠΕΣ!!!

1. PANDELIS KAFES
2. CARLOS LUCIANO ARAUJO
3. YOUSSOUF HERSI
4. GERALDO ALVES
5. DANIEL MAJSTOROVIC
6. GIORGOS ALEXOPOULOS
7. JUAN FRANCISCO GARCIA GARCIA JUANFRAN
8. TAMANDANI NSALIWA
9. LEONARDO RODRIGUES PEREIRA
10. RAFIK ZOHEIR DJEBBOUR
11. GUSTAVO MANDUCA
12. SANEL JAHIC
13. DIMITRIS KOUTROMANOS
14. GRIGORIS MAKOS
15. NIKOS KARABELAS
16. ROGER GUERREIRO
17. ANTONIS RIKKA
18. ISMAEL BLANCO
19. PANAGIOTIS LAGOS
21. MIHALIS PAVLIS
22. GIANNIS ARABATZIS
23. SEBASTIAN SAJA
24. KOSTAS MANOLAS
26. SEYDOU YAHAJA
27. MILAN LUKAC
28. THODORIS MOSCHONAS
29. KRISZTIAN NEMETH
30. ILIE IORDACHE
31. NIKOS GEORGEAS
32. IGNACIO MARTIN SCOCCO
34. PANAGIOTIS TAHTSIDIS
37. SEYDOU YAHAJA
87. NICOLAS ALEXIS BIANCHI ARCE
90. SAVVAS GENTSOGLOU

MAZI ME TON DUSAN BAJEVIC

ΣΗΚΩΘΕΙΤΕ ΦΥΓΕΤΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ!
ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΩ ΑΝΤΕ ΓΑΜΗΘΕΙΤΕ!
ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΞΕΡΕΤΕ ΟΥΤΕ ΠΟΥ ΗΡΘΑΤΕ, ΟΥΤΕ ΠΟΥ ΠΑΙΖΕΤΕ, ΟΥΤΕ ΠΟΙΑ ΦΑΝΕΛΑ ΦΟΡΑΤΕ.

ΑΝΤΕ ΣΤΑ ΤΣΑΚΙΔΙΑ ΛΟΙΠΟΝ ΟΛΟΙ ΣΑΣ!!!

ΥΓ. ΠΑΡΤΕ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΘΑΝΟΠΟΥΛΟ ΝΟΤΙΑΔΕΣ ΜΑΖΙ

ΜΠΡΑΒΟ ΘΡΥΛΕ!

Εχω μιλήσει με βαρείς χαρακτηρισμούς, για τον Ολυμπιακό, ιδιαίτερα μετά τα αίσχη που έγιναν στο ντέρμπυ με την ΑΕΚ. Μετά την απόφασή της διοίκησής του να μην υποβάλει ένσταση κατά του αγώνα με τον Πανσερραϊκό, πρέπει να του πω απλά και τίμια ένα ΜΠΡΑΒΟ, με όλα τα γράμματα κεφαλαία.

Δεν υπάρχει αμφιβολία, ότι είχε κάθε δικαίωμα να προσβάλει το κύρος του αγώνα και δεν αμφισβητεί κανένας, ότι τα αρμόδια δικαστήρια θα τον δικαίωνε. Θα ήταν και σωστό και νόμιμο. Ο Πανσερραϊκός, έστω και για δύο λεπτά, έκανε αντικανονική συμμετοχή παίκτη.

Μία τέτοια ενέργεια από πλευράς Ολυμπιακού, θα ήταν ωστόσο έξω από κάθε κανόνα ηθικής και fair-play. Και όσο και αν οι σημερινές ομάδες είναι ΠΑΕ, δηλαδή επιχειρήσεις, δεν μπορεί κάποιος να μη λαμβάνει υπόψη ότι είναι και σύλλογοι με ιστορία και γι' αυτό πρέπει να έχουν "μπέσα". Χθες λοιπόν, ο Ολυμπιακός έχανε καθαρά από τον Πανσερραϊκό, όταν έγινε η λάθος αλλαγή, που διορθώθηκε σε δύο λεπτά.

Επίσης, είναι φανερό ότι ο κανονισμός που υποχρεώνει τις ομάδες της Β' Εθνικής να έχουν στην εντεκάδα έξι παίκτες με δικαίωμα συμμετοχής στην Εθνική Ελλάδας, στερεί από τις ομάδες αυτές τη δυνατότητα να αντιμετωπίσουν της ομάδες της Α΄ Εθνικής με όλα τους τα όπλα.

Η νίκη του Πανσερραϊκού ήταν πέρα για πέρα δίκαιη. Χωρίς καμία σκιά και χωρίς καμία αμφισβήτηση. Μία μεγάλη ομάδα, όπως ο Ολυμπιακός έπρεπε αντρίκια να βγει και να πει: "Χάσαμε δίκαια, συγχαρητήρια στον Πανσερραϊκό!". Η διοίκηση του Ολυμπιακού αυτό έκανε. Μπράβο της, λοιπόν. Με την στάση της απέφυγε την πλήρη απαξίωση από την αθλητική κοινή γνώμη. Και επιπλέον, κέρδισε συμπάθειες, κλείνοντας τα στόματα ακόμα και των πιο σκληρών επικριτών της.

(ελπίζω, βέβαια, να μη χρειαστεί να ανακαλέσω τα εύσημα, γιατί διαβάζω ότι η Επιτροπή Εφέσεων της ΕΠΟ θα επέμβεια αυτεπάγγελτα για να δώσει το ματς στον Ολυμπιακό. Αλλά δεν μπορώ να διανοηθώ, τέτοια μεθόδευση).

ΜΑΣ ΚΥΝΗΓΑΕΙ ΚΑΤΑΡΑ!

ΜΠΑΤΕ Μπορίσοφ - ΑΕΚ 2-1

Σκόρερς: Παβλόφ 51', Αλούμονα 85' - Μπλάνκο (πεν) 31'

ΣΥΝΘΕΣΕΙΣ:
ΜΠΑΤΕ: Βερέμκο, Λιχτάροβιτς (66' Γκοαριάν), Σοσνόφσκι, Σίτοφ, Γιούρεβιτς, Βολόντκο, Κρίβετς, Νετσάχικ, Παβλόφ (55' Σκάβις), Μπορντάχοφ (85' Αλούμονα), Ροντιόνοφ.
ΑΕΚ: Σάχα, Γιάχιτς, Μαϊστόροβιτς, Άρτσε, Χουανφράν (62' Καράμπελας), Καφές, Ενσαλίβα, Σκόκο, Μαντούκα, Νέμεθ (83' Λεονάρντο), Μπλάνκο (59' Μάκος).

Κίτρινες Κάρτες:
Βολόντκο, Γκοαριαν, Σοσνόφσκι - Μαϊστόροβιτς, Καφές, Άρτσε, Μαντούκα.
Κόκκινες Κάρτες:
Μαϊστόροβιτς (2 κίτρινες), Άρτσε (2 κίτρινες).

Διαιτητής: Σάμπο (Ούγγρος)

Πάνω που λες ότι η ομάδα αρχίζει να βρίσκει τον εαυτό της, πάνω που, βλέποντας τον αγώνα, αρχίζεις να διαπιστώνεις ότι οι παίκτες μας και ποιότητα έχουν και ψυχή και πάθος, έρχονται όλες οι συμφορές να πέσουν πάνω απ' το κεφάλι σου και να σε ρίξουν ακόμα πιο κάτω από εκεί που ήσουν.
Αυτή η ομάδα είναι ευλογημένη από την αγάπη των οπαδών και του κόσμου της. Είναι όμως κατατρεγμένη από τη μοίρα, καταραμένη από τον Θεό!
Το παιχνίδι ξεκίνησε άσχημα για την ΑΕΚ, που μπορεί στο πρώτο 20λεπτο του αγώνα να μην απειλήθηκε από τους Λευκορώσους, αλλά δεν μπόρεσε να βγάλει σωστά την μπάλα από την περιοχή της και να δημιουργήσει φάσεις. Στη συνέχεια όμως, οι Ενωσίτες άκουσαν τις φωνές του Μπάγεβιτς, έβαλαν την μπάλα κάτω και κυριάρχησαν. Η πρώτη γραμμή άμυνας (τα αμυντικά χαφ), με ηγέτη τον Ενσαλίβα, συνεπικουρούμενο από τον Καφέ και τον γενναίο Σκόκο, έκοβε σωστά και έβγαζε την ομάδα στην αντεπίθεση. Σε μία από αυτές, ο Νέμεθ κέρδισε πέναλτι, που δεν έδωσε όμως ο Ούγγρος διαιτητής. Στην επανάληψη της φάσης στο 31' ο Σάμπο υποχρεώθηκε να δείξει την άσπρη βούλα. Ο Μπλάνκο ευστόχησε και η Μπάτε εξαφανίστηκε από το γήπεδο... Θα μπορούσε μάλιστα να δεχτεί και δεύτερο γκολ, αν οι Σκόκο, Μπλάνκο, Νέμεθ ήταν πιο προσεκτικοί στην τελική πάσα.
Στην επανάληψη βρήκαν την ΑΕΚ συμφορές.
Μεγάλο λάθος του Σάχα στο 51'. Σουτ από μακριά, ο Αργεντίνος δεν συγκρατεί την μπάλα, που πάει σε αντίπαλο. Προβολή του Σάχα, για να αποτρέψει το μοιραίο, η μπάλα φτάνει σε πόδι αντιπάλου (πάλι), ο οποίος ισοφαρίζει σε 1-1!
Δύο (!) λεπτά αργότερα, άγαρμπο μαρκάρισμα του Μαϊστόροβιτς στη μεσαία γραμμή (!), δεύτερη κίτρινη και έξω. Περνάει στο ματς ο Μάκος, σε θέση δεξιού μπακ, πάει ο Γιάχιτς στο κέντρο της άμυνας.
Πέντε λεπτά μετά, τραυματίζεται ο Χουανφράν! Η ομάδα παίζει με 9 για πέντε λεπτά, μέχρι να ζεσταθεί ο Καράμπελας και τον αντικαταστήσει.
Από το 60' και μετά προστίθεται και η κατάρα Σάμπο. Ο Ούγγρος τα σφυρίζει όλα ανάποδα! Δεν δίνει στην ΑΕΚ ούτε φάουλ. Κλείνει την ΑΕΚ πίσω και σε στημένη φάση η ΑΕΚ δέχεται το δεύτερο γκολ πέντε λεπτά πριν λήξει το ματς. Ακόμα και την καθυστέρηση (με έξι αλλαγές και συνεχείς διακοπές για τραυματισμούς) αντί να καρατήσει τουλάχιστον 4' έδειξε μόλις 2'!
Στο τέλος απέβαλε και τον Μπάγεβιτς, επειδή τόλμησε να χαμογελάσει ειρωνικά...

Αν υπάρχει ορισμός του "όλα στραβά", αυτός είναι το δεύτερο ημίχρονο του ματς.
Θα ήταν κρίμα ωστόσο να μην αναφερθούμε στην εξαιρετική απόδοση του Ενσαλίβα (έκοβε τους πάντες, έκανε ελάχιστα λάθη στις μεταβιβάσεις), του Γιάχιτς (αλάνθαστος, ως δεξί μπακ) και του Σκόκο (και μαχητής και μπαλαδόρος), στον εξαιρετικό Χουανφράν, στον θετικό Άρτσε (παρά το βρίσιμο που του έχω ρίξει σε αυτό το blog) και τον εργάτη Καφέ.
Κακοί οι Μπλάνκο, Νέμεθ (ο Ούγγρος έδειξε την κλάση του μόνο στη φάση που πήρε το πέναλτι), ανεπίτρεπτη η δεύτερη κίτρινη για την κλάση του Μαϊστόροβιτς, τραγικό λάθος ο Σάχα, που για τρίτο συνεχόμενο παιχνίδι "πνίγει" γκολ.

ΣΤΟΝ ΘΕΙΟ ΛΟΥΚΑ

Όταν είσαι παιδί δεν ξέρεις... Μένουν στο μυαλό σου μόνο οι μυρωδιές και τα χρώματα. Η μυρωδιά από το φρέσκο γρασίδι της Νέας Φιλαδέλφειας. Τα χρώματα της ομάδας. Της μίας και μοναδικής: της ΑΕΚ.

Όταν είσαι πιτσιρίκι, ακούς τους ήχους της εξέδρας. Βλέπεις την μπάλα να χάνεται. Τους παίκτες να τρέχουν. Να πανηγυρίζουν. Να καταθέτουν στο γήπεδο την ψυχή τους.

Μετά μεγαλώνεις και αρχίζεις να μαθαίνεις. Πρώτ' απ' όλα τα ονόματα των "Θεών". Ο Μαύρος, ο Λάκης, ο Ντούσαν, ο τρελό-Αρδίζογλου, ο Μανωλάς. Τα ονόματα των ηρώων: ο Χρηστίδης, που έπιασε τα πέναλτυ, ο Νικολούδης, ο Τάσσος, αργότερα ο Κόμης Εστερχάζι και ο Σάντμπεργκ. Ακόμη πιο μετά ο Τόνι... Και μετά μαθαίνεις για τους μύθους: ο Φάντροκ.

Ο Θείος Λουκάς συγκαταλέγεται στους μύθους... Αυτούς που δεν τους είδαμε ποτέ στο γήπεδο, αλλά τους ακούγαμε... Τους ακούγαμε στις διηγήσεις των παλαιότερων. "Σαν τον Μπάρλο κανείς". Στις συνεντεύξεις των παικτών. "Ο Μπάρλος μας είχε σαν παιδιά του". "Ο Μπάρλος έχτισε την πιο μεγάλη ΑΕΚ".

Ο Θείος Λουκάς δεν ήταν μόνο ο μεγάλος παράγοντας. Ο μεγαλύτερος που πέρασε από την ΑΕΚ. Ο Θείος Λουκάς ήταν ένα πρότυπο αυτοθυσίας, μία αντίληψη, μία νοοτροπία για το πώς πρέπει να διοικείται μία ομάδα, με την ψυχή και τη νοοτροπία της ΑΕΚ. Ο Θείος Λουκάς, δεν θα πούλαγε τον Παπασταθόπουλο και τον Κατσουράνη... Όχι γιατί δεν θα καταλάβαινε ότι από την παραχώρηση θα μπουν χρήματα στα ταμεία, αλλά γιατί στη λογική και την καρδιά του, ο πλούτος της ομάδας αποτιμάται σε κάτι πολύ μεγαλύτερο και πολύ σπουδαιότερο από τα τάλαρα.

Κακά τα ψέματα... Με τίτλους ή χωρίς τίτλους, όσοι πέρασαν από την ΑΕΚ μετά τον Θείο Λουκά ήταν ή λαμόγια ή πολύ λίγοι... Λίγοι στην καρδιά, πάνω απ΄ όλα. Συγκρινόμενοι με τον Λουκά Μπάρλο, μικραίνουν ακόμα περισσότερο στη συνείδηση του κάθε ΑΕΚτζή.

Θείε Λουκά Μπάρλο, αν μας κοιτάς από ψηλά, μην μας παρεξηγείς. Η ομάδα μας φαίνεται μικρή, αλλά δεν είναι. Την κρατάνε ψηλά οι άνθρωποι που μάτωσαν για να γίνει μεγάλη.

Σαν κι εσένα. Χάρη σ' εσένα. Ευχαριστούμε.

ΣΚΟΚΟ ΚΑΙ ΤΙΠΟΤ' ΑΛΛΟ

ΑΕΚ - Πανθρακικός 3-2

Σκόρερς: Μαϊστόροβιτς 28', Τζόκιτς (αυτ.) 39', Σκόκο 59' - Μπουβάλ 26', Ρομπέρ 67'

ΑΕΚ: Σάχα, Γιάχιτς, Μαϊστόροβιτς, Αραούχο, Άρτσε, Καράμπελας (82’ Χουανφράν), Καφές, Ταχτσίδης (63’ Γκερέιρο), Χέρσι (58’ Λεονάρντο), Σκόκο, Μπλάνκο.

Πανθρακικός: Ρόκα, Ντζόκιτς, Μαρσέλο, Μπουβάλ, Κλέμεντ, Φαγιάρδο, Καπετάνος (60’ Ρομπέρ), Ενγκαμπί, Κωνσταντινίδης, Αργυρίου (60’ Ντιαλό), Καζάκης (74’ Μίτου).

ΔΙΑΙΤΗΤΗΣ: Γιαννόπουλος (Αθηνών)
ΒΟΗΘΟΙ: Γκάγκας (Λάρισας), Ευθυμιάδης (Πιερίας)
ΚΙΤΡΙΝΕΣ: Σκόκο – Τζόκιτς, Κλέμεντ, Ρομπέρ

Έτσι όπως εξελίχθηκε ο αγώνας με τον Πανθρακικό, το μόνο που δεν έχουμε την πολυτέλεια να... κλαίμε είναι ότι πετάχτηκε στα σκουπίδια μία ακόμα ευκαιρία να δούμε λίγο καλό και σοβαρό ποδόσφαιρο από την ΑΕΚ, με πολλά γκολ και θέαμα. Το τελικό 3-2 θα μπορούσε κάλλιστα να είναι 4-2 ή 5-2, αλλά το πιο δίκαιο θα ήταν να είναι 3-3, διότι στις πολλές ευκαιρίες που έχασε η ΑΕΚ μέχρι το 75' οι φιλοξενούμενοι έχουν να αντιπαρατάξουν δύο δοκάρια και κυρίως πλήρη και καθολική υπεροχή στο τελευταίο τέταρτο του αγώνα.

Και αν βγαίνει ένα συμπέρασμα από το χθεσινό ματς, είναι ότι οι παίκτες της ΑΕΚ, σε όλες τις γραμμές, από τον τερματοφύλακα, μέχρι τον σέντερ φορ χθες έλειπαν...

Ο Σάχα ευθύνεται για το δεύτερο τέρμα που δέχεται, ο Μαϊστόροβιτς για το πρώτο γκολ του Πανθρακικού, ο Καράμπελας δεν υπάρχει στο γήπεδο, ο Αραούχο ταλαιπωρήθηκε από το άγνωστο εξτρέμ της Θρακιώτικης ομάδας, ο Καφές ανύπαρκτος, ο Γιάχιτς επίσης (προσπαθεί ακόμα να βάλει γκολ από τη σέντρα), ο παίκτης που θα έπρεπε να συνδέσει τη μεσαία γραμμή με την επίθεση (Ταχτσίδης) ήταν συνεχώς κρυμένος πίσω από τον προσωπικό του αντίπαλο, ο Χέρσι σε κακή βραδιά, ο Μπλάνκο εξακολουθεί να βλέπει το τέρμα σαν την τρύπα της βελόνας... Έτσι, η ΑΕΚ πήρε το ματς χάρη στον μαγικό Σκόκο, ο οποίος εκμεταλλεύτηκε την παληκαριά των Ακριτών να μην κλειστούν όλοι πίσω, αλλά να παίξουν ψηλά και καθαρά, και έτσι βρήκε χώρο για να κάνει τα μαγικά του.

Καλός και ο Άρτσε, στο μέτρο των δυνατοτήτων του.

Η ομάδα δικαιολογείται να κάνει ένα κακό παιχνίδι. Όταν όμως το κακό αυτό παιχνίδι το προσθέσεις στα προηγούμενα και κυρίως όταν η συνολική εικόνα που βγαίνει είναι ότι "μπορούμε αλλά δεν θέλουμε να παίξουμε", τότε ο εκνευρισμός δικαιολογείται και η υπομονή τελειώνει...