ΣΚΟΚΟ ΚΑΙ ΤΙΠΟΤ' ΑΛΛΟ

ΑΕΚ - Πανθρακικός 3-2

Σκόρερς: Μαϊστόροβιτς 28', Τζόκιτς (αυτ.) 39', Σκόκο 59' - Μπουβάλ 26', Ρομπέρ 67'

ΑΕΚ: Σάχα, Γιάχιτς, Μαϊστόροβιτς, Αραούχο, Άρτσε, Καράμπελας (82’ Χουανφράν), Καφές, Ταχτσίδης (63’ Γκερέιρο), Χέρσι (58’ Λεονάρντο), Σκόκο, Μπλάνκο.

Πανθρακικός: Ρόκα, Ντζόκιτς, Μαρσέλο, Μπουβάλ, Κλέμεντ, Φαγιάρδο, Καπετάνος (60’ Ρομπέρ), Ενγκαμπί, Κωνσταντινίδης, Αργυρίου (60’ Ντιαλό), Καζάκης (74’ Μίτου).

ΔΙΑΙΤΗΤΗΣ: Γιαννόπουλος (Αθηνών)
ΒΟΗΘΟΙ: Γκάγκας (Λάρισας), Ευθυμιάδης (Πιερίας)
ΚΙΤΡΙΝΕΣ: Σκόκο – Τζόκιτς, Κλέμεντ, Ρομπέρ

Έτσι όπως εξελίχθηκε ο αγώνας με τον Πανθρακικό, το μόνο που δεν έχουμε την πολυτέλεια να... κλαίμε είναι ότι πετάχτηκε στα σκουπίδια μία ακόμα ευκαιρία να δούμε λίγο καλό και σοβαρό ποδόσφαιρο από την ΑΕΚ, με πολλά γκολ και θέαμα. Το τελικό 3-2 θα μπορούσε κάλλιστα να είναι 4-2 ή 5-2, αλλά το πιο δίκαιο θα ήταν να είναι 3-3, διότι στις πολλές ευκαιρίες που έχασε η ΑΕΚ μέχρι το 75' οι φιλοξενούμενοι έχουν να αντιπαρατάξουν δύο δοκάρια και κυρίως πλήρη και καθολική υπεροχή στο τελευταίο τέταρτο του αγώνα.

Και αν βγαίνει ένα συμπέρασμα από το χθεσινό ματς, είναι ότι οι παίκτες της ΑΕΚ, σε όλες τις γραμμές, από τον τερματοφύλακα, μέχρι τον σέντερ φορ χθες έλειπαν...

Ο Σάχα ευθύνεται για το δεύτερο τέρμα που δέχεται, ο Μαϊστόροβιτς για το πρώτο γκολ του Πανθρακικού, ο Καράμπελας δεν υπάρχει στο γήπεδο, ο Αραούχο ταλαιπωρήθηκε από το άγνωστο εξτρέμ της Θρακιώτικης ομάδας, ο Καφές ανύπαρκτος, ο Γιάχιτς επίσης (προσπαθεί ακόμα να βάλει γκολ από τη σέντρα), ο παίκτης που θα έπρεπε να συνδέσει τη μεσαία γραμμή με την επίθεση (Ταχτσίδης) ήταν συνεχώς κρυμένος πίσω από τον προσωπικό του αντίπαλο, ο Χέρσι σε κακή βραδιά, ο Μπλάνκο εξακολουθεί να βλέπει το τέρμα σαν την τρύπα της βελόνας... Έτσι, η ΑΕΚ πήρε το ματς χάρη στον μαγικό Σκόκο, ο οποίος εκμεταλλεύτηκε την παληκαριά των Ακριτών να μην κλειστούν όλοι πίσω, αλλά να παίξουν ψηλά και καθαρά, και έτσι βρήκε χώρο για να κάνει τα μαγικά του.

Καλός και ο Άρτσε, στο μέτρο των δυνατοτήτων του.

Η ομάδα δικαιολογείται να κάνει ένα κακό παιχνίδι. Όταν όμως το κακό αυτό παιχνίδι το προσθέσεις στα προηγούμενα και κυρίως όταν η συνολική εικόνα που βγαίνει είναι ότι "μπορούμε αλλά δεν θέλουμε να παίξουμε", τότε ο εκνευρισμός δικαιολογείται και η υπομονή τελειώνει...